Ο χορός της Άνοιξης

 Όλα ξαφνικά άδειασαν … Δρόμοι ,  μαγαζιά , καφενεία …

Επικράτησε μια κατευναστική ησυχία…Σαν μετά από μπόρα .

Σταματήσαμε όλοι να αφουγκραστούμε τη σιωπή.

Κοιτάζαμε όλοι ο ένας τον άλλο σαν σε όνειρο.

Ένα όνειρο που ξεδιπλωνόταν αγέρωχα μέσα στα δευτερόλεπτα.

Κοιτάξαμε όλοι μαζί τον κάμπο. 

Η Άνοιξη χόρευε χαρούμενη

Στα στρατάκια  και τα χορταριασμένα αλώνια

Διαλαλώντας με χαρά την αναγέννηση.

Και ξάφνου… όλοι καταλάβαμε …

Τίποτα δεν είχε αδειάσει , ούτε οι δρόμοι , ούτε τα μαγαζιά, ούτε τα καφενεία

Ήμασταν όλοι μαζί κάπου, σε κάποιο από αυτά..

Μα για ένα ελάχιστο του χρόνου είχαμε ξεχαστεί κάπου ανάμεσα στο είμαι και δεν είμαι.

Ευτυχώς … Νιώσαμε πως και τούτη την άνοιξη  δεν πρέπει να είμαστε μόνοι !!

Σπύρος.Η.Νικολακάκης

(Από την συλλογή "Αναγέννηση"  )