Προσκύνησες το σίδερο και τη φωτιά
Για χάρη μιας θεάς που χάθηκε στο δείλι.
Της θάλασσας κατανικώντας τα στοιχειά
Με άσπρο άλογο διάβηκες του Αχέροντα την πύλη
Δεμένος πάνω σε σκαρί Φοινικικό
Άστρα διπλώνεις στο κάθε πέρασμα σου
Απ ‘τον άνεμο έκλεψες το αρχαίο μυστικό
«Φυλάξου απ της Ιθάκης τον καπνό και την σκιά σου»
Μπρος στα μάτια σου χορεύει η Σαλώμη
Σκορπά τη μέθη της και η λήθη σε κυκλώνει
Χάνεται με μιας η μνήμη που λερώνει
Γίνεται η ψυχή άσπρο πανί στον αγέρα να στεγνώνει
Τα λόγια γίνονται άηχες χορδές
Και η σκέψη η γοργή ούτε που σε φτάνει.
Τώρα πετάς σ’ άγνωστου ήλιου τις κορφές
Και η ματιά σου χύνεται απάνω στο κόσμο σα μελάνι.
Μα η έκσταση, μαζί και συ, θε να χαθεί
Και θα ξαναγυρίσεις πίσω,
Στα 25 τετραγωνικά της οδού Φυλής
και να μου λες «άσε τα μάτια μου για πάντα να τα κλείσω».
Σπύρος.Η.Νικολακάκης
Για χάρη μιας θεάς που χάθηκε στο δείλι.
Της θάλασσας κατανικώντας τα στοιχειά
Με άσπρο άλογο διάβηκες του Αχέροντα την πύλη
Δεμένος πάνω σε σκαρί Φοινικικό
Άστρα διπλώνεις στο κάθε πέρασμα σου
Απ ‘τον άνεμο έκλεψες το αρχαίο μυστικό
«Φυλάξου απ της Ιθάκης τον καπνό και την σκιά σου»
Μπρος στα μάτια σου χορεύει η Σαλώμη
Σκορπά τη μέθη της και η λήθη σε κυκλώνει
Χάνεται με μιας η μνήμη που λερώνει
Γίνεται η ψυχή άσπρο πανί στον αγέρα να στεγνώνει
Τα λόγια γίνονται άηχες χορδές
Και η σκέψη η γοργή ούτε που σε φτάνει.
Τώρα πετάς σ’ άγνωστου ήλιου τις κορφές
Και η ματιά σου χύνεται απάνω στο κόσμο σα μελάνι.
Μα η έκσταση, μαζί και συ, θε να χαθεί
Και θα ξαναγυρίσεις πίσω,
Στα 25 τετραγωνικά της οδού Φυλής
και να μου λες «άσε τα μάτια μου για πάντα να τα κλείσω».
Σπύρος.Η.Νικολακάκης