Ο χρόνος είν’ χορός !
Πυρρίχιος ,σκληρός !
Ποδάρια τρώγει ,ψυχές ρουφά !
Κάλπαζε ! λέγει …και γελά !
Ώσπου να πέσεις κάτου !
Να γροικάς του ,του αοράτου !
Κι ας θες να ζήσεις
κι άλλο !
Για ένα βήμα ακόμα πιο μεγάλο !
Ο χρόνος είναι δρόμος !
Πότε γιομάτος με ψυχές και πότε μόνος !
Είναι σούρουπο είν’
αμφιλύκη !
Είναι η ζήση μας ένα
στα χνάρια του χαλίκι !
Σπύρος Η. Νικολακάκης
Αθήνα Αύγουστος 2012
