Ερινύων ελεύσεως, προπομποί τα είδωλα

Τι κι αν σίγησαν οι φωνές ;
Η σιωπή είναι θαρρώ πιο θορυβώδης .
Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε και ερεβώδης .
Σαν ένα κουβάρι σκοτεινές κλωστές.

Οι πάλαι ποτέ περίοπτες φανφάρες
Κρύφτηκαν σαν τα τρομαγμένα  κοκόρια
Στα πιο κρυφά μας και στενωπά μας περιθώρια
Τρομαγμένοι τώρα πίσω από τις βαριές αμπάρες.

Είμαστε τώρα εδώ σοκαρισμένοι αρκετά
Ν' αναλογιζόμαστε ναι μεν το "φευ" των πράξεων μας
Μα άλλως δεν μπορεί ! Ο φταίχτης θα είναι ο διπλανός μας !
Που πάνω μας επάτησε , μας εξαπάτησε οικτρά και τρομερά !  

Όμως τι κι αν σπάσαμε όλους τους καθρέπτες ;
Τα είδωλα έχουν τρόπους   να φανούν.
Να μας περιγελούν , να μας χλευάζουν , να πενθούν !
Να μας κοιτούν και να φωνάζουν "νατοι οι φταίχτες" !

Σπύρος. Η. Νικολακάκης